𑒬𑓂𑒩𑒲 𑒧𑒰𑒩𑓂𑒏𑓂𑒏𑒝𑓂𑒛𑒹𑒨𑒣𑒳𑒩𑒰𑒝𑒹 𑒮𑒰𑒫𑒩𑒱𑒝𑒏𑒹 𑒧𑒢𑓂𑒫𑒢𑓂𑒞𑒩𑒹 𑒠𑒹𑒫𑒲𑒧𑒰𑒯𑒰𑒞𑓂𑒧𑓂𑒨𑒹 𑒬𑒏𑓂𑒩𑒰𑒠𑒱𑒮𑓂𑒞𑒳𑒞𑒱𑓁 ॥ 𑓔॥ श्री मार्क्कण्डेयपुराणे सावरिणके मन्वन्तरे देवीमाहात्म्ये शक्रादिस्तुतिः ॥ ४॥

𑒇𑒭𑒱𑒩𑒳𑒫𑒰𑒔 ||𑓑||

ऋषिरुवाच ||१||

𑒬𑒏𑓂𑒩𑒰𑒠𑒨𑓁 𑒮𑒳𑒩𑒑𑒝𑒰 𑒢𑒱𑒯𑒞𑒹𑓄𑒞𑒱𑒫𑒲𑒩𑓂𑒨𑓂𑒨𑒹
𑒞𑒮𑓂𑒧𑒱𑒢𑓂𑒠𑒳𑒩𑒰𑒞𑓂𑒧𑒢𑒱 𑒮𑒳𑒩𑒰𑒩𑒱𑒫𑒪𑒹 𑒔 𑒠𑒹𑒫𑓂𑒨𑒰 ॥
𑒞𑒰𑒢𑓂𑒞𑒳𑒭𑓂𑒙𑒳𑒫𑒳𑓁 𑒣𑓂𑒩𑒝𑒞𑒱𑒢𑒧𑓂𑒩𑒬𑒱𑒩𑒼𑓄𑒡𑒩𑒰𑓀𑒬𑒰
𑒫𑒰𑒑𑓂𑒦𑒱𑓁 𑒣𑓂𑒩𑒯𑒩𑓂𑒭 – 𑒣𑒳𑒪𑒏𑒼𑒠𑓂𑒑𑒧𑒔𑒰𑒩𑒳𑒠𑒹𑒯𑒰𑓁 ||𑓒||

शक्रादयः सुरगणा निहतेऽतिवीर्य्ये
तस्मिन्दुरात्मनि सुरारिवले च देव्या ॥
तान्तुष्टुवुः प्रणतिनम्रशिरोऽधरांशा
वाग्भिः प्रहर्ष – पुलकोद्गमचारुदेहाः ||२||

𑒠𑒹𑒫𑒰𑒆𑒔𑒳𑓁 ॥
“𑒠𑒹𑒫𑓂𑒨𑒰 𑒨𑒨𑒰 𑒞𑒞𑒧𑒱𑒠𑓀 𑒖𑒑𑒠𑒰𑒞𑓂𑒧𑒬𑒏𑓂𑒞𑓂𑒨𑒰
𑒢𑒱𑒬𑓂𑒬𑒹𑒭𑒠𑒹𑒫𑒑𑒝 – 𑒬𑒏𑓂𑒞𑒱𑒮𑒧𑒴𑒯𑒧𑒴𑒩𑓂𑒞𑓂𑒨𑒰 |
𑒞𑒰𑒧𑒧𑓂𑒥𑒱𑒏𑒰𑒧𑒐𑒱𑒪𑒠𑒹𑒫𑒧𑒯𑒩𑓂𑒭𑒱𑒣𑒴𑒖𑓂𑒨𑒰𑓀
𑒦𑒏𑓂𑒞𑓂𑒨𑒰 𑒢𑒞𑒰𑓁𑒮𑓂𑒧 𑒫𑒱𑒠𑒡𑒰𑒞𑒳 𑒬𑒳𑒦𑒰𑒢𑒱 𑒮𑒰𑒢𑓁 ||𑓓||

देवाऊचुः ॥
“देव्या यया ततमिदं जगदात्मशक्त्या
निश्शेषदेवगण – शक्तिसमूहमूर्त्या |
तामम्बिकामखिलदेवमहर्षिपूज्यां
भक्त्या नताःस्म विदधातु शुभानि सानः ||३||

𑒨𑒮𑓂𑒨𑒰𑓁 𑒣𑓂𑒩𑒦𑒰𑒫𑒧𑒞𑒳𑒪𑓀 𑒦𑒑𑒫𑒰𑒢𑒢𑒢𑓂𑒞𑒼
𑒥𑓂𑒩𑒯𑓂𑒧𑒰 𑒯𑒩𑒬𑓂𑒔 𑒢𑒯𑒱 𑒫𑒏𑓂𑒞𑒳𑒧𑒪𑓀 𑒥𑒪𑓀 𑒔 ।
𑒮𑒰 𑒔𑒝𑓂𑒛𑒱𑒏𑒰𑓄𑒐𑒱𑒪-𑒖𑒑𑒞𑓂𑒣𑒩𑒱𑒣𑒰𑒪𑒢𑒰𑒨
𑒢𑒰𑒬𑒰𑒨 𑒔𑒰𑒬𑒳𑒦𑒦𑒨𑒮𑓂𑒨 𑒧𑒞𑒱𑓀 𑒏𑒩𑒼𑒞𑒳 ||𑓔||

यस्याः प्रभावमतुलं भगवाननन्तो
ब्रह्मा हरश्च नहि वक्तुमलं बलं च ।
सा चण्डिकाऽखिल-जगत्परिपालनाय
नाशाय चाशुभभयस्य मतिं करोतु ||४||

𑒨𑒰 𑒬𑓂𑒩𑒲𑓁 𑒮𑓂𑒫𑒨𑓀 𑒮𑒳𑒏𑒵𑒞𑒱𑒢𑒰𑓀 𑒦𑒫𑒢𑒹𑒭𑓂𑒫𑒪𑒏𑓂𑒭𑓂𑒧𑒲𑓁
𑒣𑒰𑒣𑒰𑒞𑓂𑒧𑒢𑒰𑓀 𑒏𑒵𑒞𑒡𑒱𑒨𑒰𑓀 𑒯𑒵𑒠𑒨𑒹𑒭𑒳 𑒥𑒳𑒠𑓂𑒡𑒱𑓁 ।
𑒬𑓂𑒩𑒠𑓂𑒡𑒰 𑒮𑒞𑒰𑓀 𑒏𑒳𑒪𑒖𑒢𑒣𑓂𑒩𑒦𑒫𑒮𑓂𑒨 𑒪𑒖𑓂𑒖𑒰
𑒞𑒰𑓀 𑒞𑓂𑒫𑒰𑓀 𑒢𑒞𑒰𑓁𑒮𑓂𑒧 𑒣𑒩𑒱𑒣𑒰𑒪𑒨 𑒠𑒹𑒫𑒱 𑒫𑒱𑒬𑓂𑒫𑒧𑓂 ॥𑓕॥

या श्रीः स्वयं सुकृतिनां भवनेष्वलक्ष्मीः
पापात्मनां कृतधियां हृदयेषु बुद्धिः ।
श्रद्धा सतां कुलजनप्रभवस्य लज्जा
तां त्वां नताःस्म परिपालय देवि विश्वम् ॥५॥

𑒏𑒱𑓀 𑒫𑒩𑓂𑒝𑒨𑒰𑒧 𑒞𑒫 𑒩𑒴𑒣𑒧𑒔𑒱𑒢𑓂𑒞𑓂𑒨𑒧𑒹𑒞𑒞𑓂
𑒏𑒱𑒘𑓂𑒔𑒰𑒞𑒱𑒫𑒲𑒩𑓂𑒨𑓂𑒨𑒧𑒮𑒳𑒩𑒏𑓂𑒭𑒨𑒏𑒰𑒩𑒱 𑒦𑒴𑒩𑒱 ।
𑒏𑒱𑓀 𑒔𑒰𑒯𑒫𑒹𑒭𑒳 𑒔𑒩𑒱𑒞𑒰𑒢𑒱 𑒞𑒫𑒰𑒞𑒱𑒨𑒰𑒢𑒱
𑒮𑒩𑓂𑒫𑓂𑒫𑒹𑒭𑒳 𑒠𑒹𑒫𑓂𑒨𑒮𑒳𑒩𑒠𑒹𑒫𑒑𑒝𑒰𑒠𑒱𑒏𑒹𑒭𑒳 ॥𑓖॥

किं वर्णयाम तव रूपमचिन्त्यमेतत्
किञ्चातिवीर्य्यमसुरक्षयकारि भूरि ।
किं चाहवेषु चरितानि तवातियानि
सर्व्वेषु देव्यसुरदेवगणादिकेषु ॥६॥

𑒯𑒹𑒞𑒳𑓁 𑒮𑒧𑒮𑓂𑒞𑒖𑒑𑒞𑒰𑓀 𑒞𑓂𑒩𑒱𑒑𑒳𑒝𑒰𑓄𑒣𑒱 𑒠𑒼𑒭𑒻
𑒩𑓂𑒢𑓂𑒢 𑒖𑓂𑒘𑒰𑒨𑒮𑒹 𑒯𑒩𑒱𑒯𑒩𑒰𑒠𑒱𑒦𑒱𑒩𑒣𑓂𑒨𑒣𑒰𑒩𑒰 ।
𑒮𑒩𑓂𑒫𑓂𑒫𑒰𑒬𑓂𑒩𑒨𑒰𑓄𑒐𑒱𑒪𑒧𑒱𑒠𑓀 𑒖𑒑𑒠𑓀𑒬𑒦𑒴𑒞-
𑒧𑒫𑓂𑒨𑒰𑒯𑒵𑒞𑒰 𑒯𑒱 𑒣𑒩𑒧𑒰 𑒣𑓂𑒩𑒏𑒵𑒞𑒱𑒮𑓂𑒞𑓂𑒫𑒧𑒰𑒠𑓂𑒨𑒰 ||𑓗||

हेतुः समस्तजगतां त्रिगुणाऽपि दोषै
र्न्न ज्ञायसे हरिहरादिभिरप्यपारा ।
सर्व्वाश्रयाऽखिलमिदं जगदंशभूत-
मव्याहृता हि परमा प्रकृतिस्त्वमाद्या ||७||

𑒨𑒮𑓂𑒨𑒰𑓁 𑒮𑒧𑒮𑓂𑒞-𑒮𑒳𑒩𑒞𑒰 – 𑒮𑒧𑒳𑒠𑒲𑒩𑒝𑒹𑒢
𑒞𑒵𑒣𑓂𑒞𑒱𑒧𑓂𑒣𑓂𑒩𑒨𑒰𑒞𑒱 𑒮𑒏𑒪𑒹𑒭𑒳 𑒧𑒐𑒹𑒭𑒳 𑒠𑒹𑒫𑒱 ।
𑒮𑓂𑒫𑒰𑒯𑒰𑓄𑒮𑒱 𑒫𑒻 𑒣𑒱𑒞𑒵𑒑𑒝𑒮𑓂𑒨 𑒔 𑒞𑒵𑒣𑓂𑒞𑒱𑒯𑒹𑒞𑒳-
𑒩𑒳𑒔𑓂𑒔𑒰𑒩𑓂𑒨𑓂𑒨𑒮𑒹 𑒞𑓂𑒫𑒧𑒞 𑒋𑒫 𑒖𑒢𑒻𑓁 𑒮𑓂𑒫𑒡𑒰 𑒔 ॥𑓘॥

यस्याः समस्त-सुरता – समुदीरणेन
तृप्तिम्प्रयाति सकलेषु मखेषु देवि ।
स्वाहाऽसि वै पितृगणस्य च तृप्तिहेतु-
रुच्चार्य्यसे त्वमत एव जनैः स्वधा च ॥८॥

𑒨𑒰 𑒧𑒳𑒏𑓂𑒞𑒱𑒯𑒹𑒞𑒳𑒩𑒫𑒱𑒔𑒱𑒢𑓂𑒞𑓂𑒨 𑒧𑒯𑒰𑒫𑓂𑒩𑒞𑒰 𑒔
𑒁𑒦𑓂𑒨𑒮𑓂𑒨𑒮𑒹 𑒮𑒳𑒢𑒱𑒨𑒞𑒹𑒢𑓂𑒠𑓂𑒩𑒱𑒨-𑒞𑒞𑓂𑒞𑓂𑒫𑒮𑒰𑒩𑒻 : ।
𑒧𑒼𑒏𑓂𑒭𑒰𑒩𑓂𑒟𑒱𑒦𑒱𑒩𑓂𑒧𑓂𑒧𑒳𑒢𑒱𑒦𑒱𑒩𑒮𑓂𑒞-𑒮𑒧𑒮𑓂𑒞𑒠𑒼𑒭-
𑒩𑓂𑒫𑓂𑒫𑒱𑒠𑓂𑒨𑒰𑒮𑒱 𑒮𑒰 𑒦𑒑𑒫𑒞𑒲 𑒣𑒩𑒧𑒰 𑒯𑒱 𑒠𑒹𑒫𑒱 ॥𑓙॥

या मुक्तिहेतुरविचिन्त्य महाव्रता च
अभ्यस्यसे सुनियतेन्द्रिय-तत्त्वसारै : ।
मोक्षार्थिभिर्म्मुनिभिरस्त-समस्तदोष-
र्व्विद्यासि सा भगवती परमा हि देवि ॥९॥

𑒬𑒥𑓂𑒠𑒰𑒞𑓂𑒧𑒱𑒏𑒰 𑒮𑒳𑒫𑒱𑒧𑒪𑒩𑓂𑒑𑓂𑒨𑒖𑒳𑒭𑒰𑒢𑓂𑒢𑒱𑒡𑒰𑒢-
𑒧𑒳𑒠𑓂𑒑𑒲𑒟𑒩𑒧𑓂𑒨𑒣𑒠𑒣𑒰𑒚𑒫𑒞𑒰𑓀 𑒔 𑒮𑒰𑒧𑓂𑒢𑒰𑒧𑓂 ।
𑒠𑒹𑒫𑒲 𑒞𑓂𑒩𑒨𑒲 𑒦𑒑𑒫𑒞𑒲 𑒦𑒫-𑒦𑒰𑒫𑒢𑒰𑒨
𑒫𑒰𑒩𑓂𑒞𑓂𑒞𑒰 𑒔 𑒮𑒩𑓂𑒫𑓂𑒫𑒖𑒑𑒞𑒰𑓀 𑒣𑒩𑒧𑒰𑒞𑓂𑒞𑒱𑒯𑒢𑓂𑒞𑓂𑒩𑒲 ॥𑓑𑓐॥

शब्दात्मिका सुविमलर्ग्यजुषान्निधान-
मुद्गीथरम्यपदपाठवतां च साम्नाम् ।
देवी त्रयी भगवती भव-भावनाय
वार्त्ता च सर्व्वजगतां परमात्तिहन्त्री ॥१०॥

𑒧𑒹𑒡𑒰𑓄𑒮𑒱 𑒠𑒹𑒫𑒱 𑒫𑒱𑒠𑒱𑒞𑒰𑒐𑒱𑒪-𑒬𑒰𑒮𑓂𑒞𑓂𑒩𑒮𑒰𑒩𑒰 –
𑒠𑒳𑒩𑓂𑒑𑓂𑒑𑒰𑓄𑒮𑒱 𑒠𑒳𑒩𑓂𑒑𑓂𑒑-𑒦𑒫𑒮𑒰𑒑𑒩𑒢𑒾𑒩𑒮𑒓𑓂𑒑𑒰 ।
𑒬𑓂𑒩𑒲𑓁 𑒏𑒙𑒦𑒰𑒩𑒱𑒯𑒵𑒠𑒨𑒻𑒏 𑒏𑒵𑒞𑒰𑒡𑒱𑒫𑒰𑒮𑒰
𑒑𑒾𑒩𑒲 𑒞𑓂𑒫𑒧𑒹𑒫 𑒬𑒬𑒱𑒧𑒾𑒪𑒱-𑒏𑒵𑒞𑒣𑓂𑒩𑒞𑒱𑒭𑓂𑒚𑒰 ॥𑓑𑓑॥

मेधाऽसि देवि विदिताखिल-शास्त्रसारा –
दुर्ग्गाऽसि दुर्ग्ग-भवसागरनौरसङ्गा ।
श्रीः कटभारिहृदयैक कृताधिवासा
गौरी त्वमेव शशिमौलि-कृतप्रतिष्ठा ॥११॥

𑒄𑒭𑒞𑓂𑒮𑒯𑒰𑒮𑒧𑒧𑒪𑓀 𑒣𑒩𑒱𑒣𑒴𑒩𑓂𑒝𑒔𑒢𑓂𑒠𑓂𑒩 –
𑒥𑒱𑒧𑓂𑒥𑒰𑒢𑒳𑒏𑒰𑒩𑒱 𑒏𑒢𑒏𑒼𑒞𑓂𑒞𑒧 𑒏𑒰𑒢𑓂𑒞𑒱𑒏𑒰𑒢𑓂𑒞𑒧𑓂 ।
𑒁𑒞𑓂𑒨𑒠𑓂𑒦𑒳𑒞𑓀 𑒣𑓂𑒩𑒯𑒵𑒞𑒧𑒰𑒣𑓂𑒞𑒩𑒳𑒭𑒰 𑒞𑒟𑒰𑓄𑒣𑒱
𑒫𑒏𑓂𑒞𑓂𑒩𑒫𑓂𑒫𑒱𑒿𑒪𑒼𑒏𑓂𑒨 𑒮𑒯𑒮𑒰 𑒧𑒯𑒱𑒭𑒰𑒮𑒳𑒩𑒹𑒝 ॥𑓑𑓒॥

ईषत्सहासममलं परिपूर्णचन्द्र –
बिम्बानुकारि कनकोत्तम कान्तिकान्तम् ।
अत्यद्भुतं प्रहृतमाप्तरुषा तथाऽपि
वक्त्रव्विँलोक्य सहसा महिषासुरेण ॥१२॥

𑒠𑒵𑒭𑓂𑒙𑓂𑒫𑒰 𑒞𑒳 𑒠𑒹𑒫𑒱 𑒏𑒳𑒣𑒱𑒞𑓀 𑒦𑓂𑒩𑒳𑒏𑒳𑒙𑒲𑒏𑒩𑒰𑒪-
𑒧𑒳𑒠𑓂𑒨𑒔𑓂𑒕𑒬𑒰𑒓𑓂𑒏 – 𑒮𑒠𑒵𑒬𑒔𑓂𑒕𑒫𑒱 𑒨𑒢𑓂𑒢 𑒮𑒠𑓂𑒨𑓁 ।
𑒣𑓂𑒩𑒰𑒝𑒰𑒢𑓂𑒧𑒳𑒧𑒼𑒔 𑒧𑒯𑒱𑒭𑒮𑓂𑒞𑒠𑒞𑒲𑒫 𑒔𑒱𑒞𑓂𑒩 |
𑒓𑓂𑒏𑒻𑒩𑓂𑒖𑓂𑒖𑒲𑒫𑓂𑒨𑒞𑒹 𑒯𑒱 𑒏𑒳𑒣𑒱𑒞𑒰𑒢𑓂𑒞𑒏- 𑒠𑒩𑓂𑒬𑒢𑒹𑒢 ॥ 𑓑𑓓 ॥

दृष्ट्वा तु देवि कुपितं भ्रुकुटीकराल-
मुद्यच्छशाङ्क – सदृशच्छवि यन्न सद्यः ।
प्राणान्मुमोच महिषस्तदतीव चित्र |
ङ्कैर्ज्जीव्यते हि कुपितान्तक- दर्शनेन ॥ १३ ॥

𑒠𑒹𑒫𑒱 𑒣𑓂𑒩𑒮𑒲𑒠 𑒣𑒩𑒧𑒰 𑒦𑒫𑒞𑒲 𑒦𑒫𑒰𑒨
𑒮𑒠𑓂𑒨𑒼 𑒫𑒱𑒢𑒰𑒬𑒨𑒮𑒱 𑒏𑒼𑒣𑒫𑒞𑒲 𑒏𑒳𑒪𑒰𑒢𑒱 ।
𑒫𑒱𑒖𑓂𑒘𑒰𑒞𑒧𑒹𑒞𑒠𑒡𑒳𑒢𑒻𑒫 𑒨𑒠𑒮𑓂𑒞𑒧𑒹𑒞-
𑒢𑓂𑒢𑒲𑒞𑓀 𑒥𑒪𑓀 𑒮𑒳𑒫𑒱𑒣𑒳𑒪𑓀 𑒧𑒯𑒱𑒭𑒰𑒮𑒳𑒩𑒮𑓂𑒨 ॥𑓑𑓔॥

देवि प्रसीद परमा भवती भवाय
सद्यो विनाशयसि कोपवती कुलानि ।
विज्ञातमेतदधुनैव यदस्तमेत-
न्नीतं बलं सुविपुलं महिषासुरस्य ॥१४॥

𑒞𑒹 𑒮𑒧𑓂𑒧𑒞𑒰 𑒖𑒢𑒣𑒠𑒹𑒭𑒳 𑒡𑒢𑒰𑒢𑒱 𑒞𑒹𑒭𑒰𑓀
𑒞𑒹𑒭𑒰𑓀 𑒨𑒬𑒰𑓀𑒮𑒱 𑒢 𑒔 𑒮𑒲𑒠𑒞𑒱 𑒡𑒩𑓂𑒧𑓂𑒧𑒫𑒩𑓂𑒑𑓂𑒑𑓁 ।
𑒡𑒢𑓂𑒨𑒰𑒮𑓂𑒞 𑒋𑒫 𑒢𑒱𑒦𑒵𑒞𑒰𑒞𑓂𑒧𑒖-𑒦𑒵𑒞𑓂𑒨𑒠𑒰𑒩𑒰-
𑒨𑒹𑒭𑒰𑓀 𑒮𑒠𑒰𑓄𑒦𑓂𑒨𑒳𑒠𑒨𑒠𑒰 𑒦𑒫𑒞𑒲 𑒣𑓂𑒩𑒮𑒢𑓂𑒢𑒰 ॥𑓑𑓕॥

ते सम्मता जनपदेषु धनानि तेषां
तेषां यशांसि न च सीदति धर्म्मवर्ग्गः ।
धन्यास्त एव निभृतात्मज-भृत्यदारा-
येषां सदाऽभ्युदयदा भवती प्रसन्ना ॥१५॥

𑒡𑒩𑓂𑒧𑓂𑒨𑒰𑒝𑒱 𑒠𑒹𑒫𑒱 𑒮𑒏𑒪𑒰𑒢𑒱 𑒮𑒠𑒻𑒫 𑒏𑒩𑓂𑒧𑓂𑒧𑒰 –
𑒝𑓂𑒨𑒞𑓂𑒨𑒰𑒠𑒵𑒞𑓁 𑒣𑓂𑒩𑒞𑒱𑒠𑒱𑒢𑓀 𑒮𑒳𑒏𑒵𑒞𑒲 𑒏𑒩𑒼𑒞𑒱 ।
𑒮𑓂𑒫𑒩𑓂𑒑𑓂𑒑𑓀 𑒣𑓂𑒩𑒨𑒰𑒞𑒱 𑒔 𑒞𑒞𑒼 𑒦𑒫𑒞𑒲 𑒣𑓂𑒩𑒮𑒰𑒠𑒰-
𑒪𑓂𑒪𑒼𑒏𑒞𑓂𑒩𑒨𑒹𑓄𑒣𑒱 𑒤𑒪𑒠𑒰 𑒢𑒢𑒳 𑒠𑒹𑒫𑒱 𑒞𑒹𑒢 ॥ 𑓑𑓖 ॥

धर्म्याणि देवि सकलानि सदैव कर्म्मा –
ण्यत्यादृतः प्रतिदिनं सुकृती करोति ।
स्वर्ग्गं प्रयाति च ततो भवती प्रसादा-
ल्लोकत्रयेऽपि फलदा ननु देवि तेन ॥ १६ ॥

𑒠𑒳𑒩𑓂𑒑𑓂𑒑𑒹 𑒮𑓂𑒧𑒵𑒞𑒰 𑒯𑒩𑒮𑒱 𑒦𑒲𑒞𑒱𑒧𑒬𑒹𑒭-𑒖𑒢𑓂𑒞𑒼𑓁
𑒮𑓂𑒫𑒮𑓂𑒟𑒻𑓁 𑒮𑓂𑒧𑒵𑒞𑒰 𑒧𑒞𑒱𑒧𑒞𑒲𑒫 𑒬𑒳𑒦𑒰𑒢𑓂𑒠𑒠𑒰𑒮𑒱 –
𑒠𑒰𑒩𑒱𑒠𑓂𑒩𑒨𑓂- 𑒠𑒳𑓁𑒐 – 𑒦𑒨𑒯𑒰𑒩𑒱𑒝𑒱 𑒏𑒰 𑒞𑓂𑒫𑒠𑒢𑓂𑒨𑒰
𑒮𑒩𑓂𑒫𑒼𑒣𑒏𑒰𑒩𑒏𑒩𑒝𑒰𑒨 𑒮𑒠𑒰𑒩𑓂𑒠𑓂𑒩𑒔𑒱𑒞𑓂𑒞𑒰 ॥𑓑𑓗 ॥

दुर्ग्गे स्मृता हरसि भीतिमशेष-जन्तोः
स्वस्थैः स्मृता मतिमतीव शुभान्ददासि –
दारिद्रय्- दुःख – भयहारिणि का त्वदन्या
सर्वोपकारकरणाय सदार्द्रचित्ता ॥१७ ॥

𑒋𑒦𑒱𑒩𑓂𑒯𑒞𑒻𑒩𑓂𑒖𑓂𑒖𑒑𑒠𑒳𑒣𑒻𑒞𑒱 𑒮𑒳𑒐𑓀 𑒞𑒟𑒻𑒞𑒹
𑒏𑒳𑒩𑓂𑒫𑒢𑓂𑒞𑒳 𑒢𑒰𑒧 𑒢𑒩𑒏𑒰𑒨 𑒔𑒱𑒩𑒰𑒨 𑒣𑒰𑒣𑒧𑓂 ।
𑒮𑒓𑓂𑒑𑓂𑒩𑒰𑒧 𑒧𑒵𑒞𑓂𑒨𑒳𑒧𑒡𑒱𑒑𑒧𑓂𑒨 𑒠𑒱𑒫𑓀 𑒣𑓂𑒩𑒨𑒰𑒢𑓂𑒞𑒳
𑒧𑒞𑓂𑒫𑒹𑒞𑒱 𑒢𑒴𑒢𑒧𑒯𑒱𑒞𑒰𑒢𑓂𑒫𑒱𑒢𑒱𑒯𑓀𑒮𑒱 𑒠𑒹𑒫𑒱 ||𑓑𑓘||

एभिर्हतैर्ज्जगदुपैति सुखं तथैते
कुर्वन्तु नाम नरकाय चिराय पापम् ।
सङ्ग्राम मृत्युमधिगम्य दिवं प्रयान्तु
मत्वेति नूनमहितान्विनिहंसि देवि ||१८||

𑒠𑒵𑒭𑓂𑒙𑓂𑒫𑒻𑒫 𑒏𑒱𑓀 𑒢 𑒦𑒫𑒞𑒲 𑒣𑓂𑒩𑒏𑒩𑒼𑒞𑒱 𑒦𑒩𑒧
𑒮𑒩𑓂𑒫𑒰𑒮𑒳𑒩𑒰𑒢𑒩𑒱𑒭𑒳 𑒨𑒞𑓂𑒢𑒯𑒱𑒝𑒼𑒭𑒱 𑒬𑒮𑓂𑒞𑓂𑒩𑒧𑓂 ।
𑒪𑒼𑒏𑒰𑒢𑓂𑒣𑓂𑒩𑒨𑒰𑒢𑓂𑒞𑒳 𑒩𑒱𑒣𑒫𑒼𑓄𑒣𑒱 𑒯𑒱 𑒬𑒮𑓂𑒞𑓂𑒩𑒣𑒴𑒞𑒰-
𑒃𑒞𑓂𑒟𑓀 𑒧𑒞𑒱𑒩𑓂𑒥𑓂𑒦𑒫𑒞𑒱 𑒞𑒹𑒭𑓂𑒫𑒯𑒱𑒞𑒹𑒭𑒳 𑒮𑒰𑒡𑓂𑒫𑒲 ॥𑓑𑓑॥

दृष्ट्वैव किं न भवती प्रकरोति भरम
सर्वासुरानरिषु यत्नहिणोषि शस्त्रम् ।
लोकान्प्रयान्तु रिपवोऽपि हि शस्त्रपूता-
इत्थं मतिर्ब्भवति तेष्वहितेषु साध्वी ॥११॥

𑒐𑒛𑓂𑒑𑒣𑓂𑒩𑒦𑒰𑒢𑒱𑒏𑒩-𑒫𑒱𑒮𑓂𑒤𑒳𑒩𑒝𑒻𑒮𑓂𑒞𑒟𑒼𑒑𑓂𑒩𑓁
𑒬𑒴𑒪 𑒑𑓂𑒩𑒏𑒰𑒢𑓂𑒞𑒱𑒢𑒱𑒫𑒯𑒹𑒢 𑒠𑒵𑒬𑒼𑓄𑒮𑒳𑒩𑒰𑒝𑒰𑒧𑓂 ।
𑒨𑒢𑓂𑒢𑒰𑒑𑒞𑒰𑒫𑒱𑒪𑒨𑒧𑓀𑒬𑒳𑒧𑒠𑒱𑒢𑓂𑒠𑒳𑒐𑒝𑓂𑒛
𑒨𑒢𑓂𑒢𑒰𑒑𑓂𑒨𑒰𑒢𑒢𑓀 𑒞𑒫 𑒫𑒱𑒪𑒼𑒏𑓂𑒨𑒞𑒰𑓀 𑒞𑒠𑒹𑒞𑒞𑓂 ||𑓒𑓐||

खड्गप्रभानिकर-विस्फुरणैस्तथोग्रः
शूल ग्रकान्तिनिवहेन दृशोऽसुराणाम् ।
यन्नागताविलयमंशुमदिन्दुखण्ड
यन्नाग्याननं तव विलोक्यतां तदेतत् ||२०||

𑒠𑒳𑒩𑓂𑒫𑓂𑒫𑒞𑓂𑒞𑒫𑒵𑒞𑓂𑒞𑒬𑒧𑒢𑓀 𑒞𑒫 𑒠𑒹𑒫𑒱 𑒬𑒲𑒪𑓀
𑒩𑒴𑒣𑓀 𑒞𑒟𑒻𑒞𑒠𑒫𑒱𑒔𑒱𑒢𑓂𑒞𑓂𑒨𑒧𑒞𑒳𑒪𑓂𑒨𑒧𑒢𑓂𑒨𑒻𑓁 ।
𑒫𑒲𑒩𑓂𑒨𑓂𑒨𑓀 𑒔 𑒯𑒢𑓂𑒞𑒵 𑒯𑒞𑒠𑒹𑒫- 𑒣𑒩𑒰𑒏𑓂𑒩𑒧𑒰𑒝𑒰𑓀
𑒫𑒻𑒩𑒱𑒭𑓂𑒫𑒣𑒱𑒣𑓂𑒩𑒏𑒙𑒱𑒞𑒻𑒫 – 𑒠𑒨𑒰 𑒞𑓂𑒫𑒨𑒹𑒞𑓂𑒟𑒧𑓂 ॥ 𑓒𑓑 ॥

दुर्व्वत्तवृत्तशमनं तव देवि शीलं
रूपं तथैतदविचिन्त्यमतुल्यमन्यैः ।
वीर्य्यं च हन्तृ हतदेव- पराक्रमाणां
वैरिष्वपिप्रकटितैव – दया त्वयेत्थम् ॥ २१ ॥

𑒏𑒹𑒢𑒼𑒣𑒧𑒰 𑒦𑒫𑒞𑒳 𑒞𑒹𑓄𑒧𑓂𑒨 𑒣𑒩𑒰𑒏𑓂𑒩𑒧𑒮𑓂𑒨
𑒩𑒴𑒣𑓀 𑒔 𑒬𑒞𑓂𑒩𑒳𑒦𑒨𑒏𑒰𑒨𑓂𑒨𑒞𑒱𑒯𑒰𑒩𑒱 𑒏𑒳𑒞𑓂𑒩 |
𑒔𑒱𑒞𑓂𑒞𑒹 𑒏𑒵𑒣𑒰 𑒮𑒧𑒩𑒢𑒱𑒭𑓂𑒚𑒳𑒩𑒞𑒰 𑒔 𑒠𑒵𑒭𑓂𑒙𑒰
𑒞𑓂𑒫𑒨𑓂𑒨𑒹𑒫 𑒠𑒹𑒫𑒱 𑒫𑒩𑒠𑒹 𑒦𑒳𑒫𑒢𑒞𑓂𑒩𑒨𑒹𑓄𑒣𑒱 ||𑓒𑓒||

केनोपमा भवतु तेऽम्य पराक्रमस्य
रूपं च शत्रुभयकाय्यतिहारि कुत्र |
चित्ते कृपा समरनिष्ठुरता च दृष्टा
त्वय्येव देवि वरदे भुवनत्रयेऽपि ||२२||

𑒞𑓂𑒩𑒻𑒪𑒼𑒏𑓂𑒨𑒧𑒹𑒞𑒠𑒐𑒱𑒪𑓀 𑒩𑒱𑒣𑒳𑒢𑒰𑒬𑒢𑒹𑒢
𑒞𑓂𑒩𑒰𑒞𑓀 𑒞𑓂𑒫𑒨𑒰 𑒮𑒧𑒩𑒧𑒴𑒠𑓂𑒡 𑒢𑒱 𑒞𑒹𑓄𑒣𑒱 𑒯𑒞𑓂𑒫𑒰 ।
𑒢𑒲𑒞𑒰𑒠𑒱𑒫𑓀 𑒩𑒱𑒣𑒳𑒑𑒝𑒰𑒦𑒨𑒧𑒣𑓂𑒨𑒣𑒰𑒮𑓂𑒞
𑒧𑒮𑓂𑒧𑒰𑒏𑒧𑒳𑒢𑓂𑒧𑒠- 𑒮𑒳𑒩𑒰𑒩𑒱 – 𑒦𑒫𑒢𑓂𑒢𑒧𑒩𑒞𑒹 ॥𑓒𑓓॥

त्रैलोक्यमेतदखिलं रिपुनाशनेन
त्रातं त्वया समरमूद्ध नि तेऽपि हत्वा ।
नीतादिवं रिपुगणाभयमप्यपास्त

𑒬𑒴𑒪𑒹𑒢 𑒣𑒰𑒯𑒱 𑒢𑒼 𑒠𑒹𑒫𑒱 𑒣𑒰𑒯𑒱 𑒐𑒛𑓂𑒑𑒹𑒢 𑒔𑒰𑒧𑓂𑒥𑒱𑒏𑒹 ।
𑒒𑒝𑓂𑒙𑒰𑒮𑓂𑒫𑒢𑒹𑒢 𑒢𑓁 𑒣𑒰𑒯𑒱 𑒔𑒰𑒣𑒖𑓂𑒨𑒰𑒢𑒱𑓁𑒮𑓂𑒫𑒢𑒹𑒢 𑒔 ||𑓒𑓔||

शूलेन पाहि नो देवि पाहि खड्गेन चाम्बिके ।
घण्टास्वनेन नः पाहि चापज्यानिःस्वनेन च ||२४|

𑒣𑓂𑒩𑒰𑒔𑓂𑒨𑒰𑓀 𑒩𑒏𑓂𑒭 𑒣𑓂𑒩𑒞𑒲𑒔𑓂𑒨𑒰𑓀 𑒔 𑒔𑒝𑓂𑒛𑒱𑒏𑒹 𑒩𑒏𑓂𑒭 𑒠𑒏𑓂𑒭𑒱𑒝𑒹 ।
𑒦𑓂𑒩𑒧𑒝𑒹𑒢𑒰𑒞𑓂𑒧𑒬𑒴𑒪𑒮𑓂𑒨 𑒅𑒞𑓂𑒞𑒩𑒮𑓂𑒨𑒰𑓀 𑒞𑒟𑒹𑒬𑓂𑒫𑒩𑒱 || 𑓒𑓕||

प्राच्यां रक्ष प्रतीच्यां च चण्डिके रक्ष दक्षिणे ।
भ्रमणेनात्मशूलस्य उत्तरस्यां तथेश्वरि || २५||

𑒮𑒾𑒧𑓂𑒨𑒰𑒢𑒱 𑒨𑒰𑒢𑒱 𑒩𑒴𑒣𑒰𑒝𑒱 𑒞𑓂𑒩𑒻𑒪𑒼𑒏𑓂𑒨𑒹 𑒫𑒱𑒔𑒩𑒢𑓂𑒞𑒱 𑒞𑒹 ।
𑒨𑒰𑒢𑒱 𑒔𑒰𑒞𑓂𑒨𑒟𑒒𑒼𑒩𑒰𑒝𑒱 𑒞𑒻𑒩𑒏𑓂𑒭𑒰𑒮𑓂𑒧𑒰𑒿𑒮𑓂𑒞𑒟𑒰 𑒦𑒳𑒫𑒧𑓂 ॥ 𑓒𑓖 ॥

सौम्यानि यानि रूपाणि त्रैलोक्ये विचरन्ति ते ।
यानि चात्यथघोराणि तैरक्षास्माँस्तथा भुवम् ॥ २६ ॥

𑒐𑒛𑓂𑒑𑒬𑒴𑒪𑒑𑒠𑒰𑓄𑒠𑒲𑒢𑒱 𑒨𑒰𑒢𑒱 𑒔𑒰𑒮𑓂𑒞𑓂𑒩𑒰𑒝𑒱 𑒞𑒹𑓄𑒧𑓂𑒥𑒱𑒏𑒹
𑒏𑒩𑒣𑒪𑓂𑒪𑒫𑒮𑒓𑓂𑒑𑒲𑒢𑒱 𑒞𑒻𑒩𑒮𑓂𑒧𑒰𑒢𑓂𑒩𑒖𑓂𑒘 𑒮𑒩𑓂𑒫𑓂𑒫𑒞𑓁 ॥𑓒𑓗॥

खड्गशूलगदाऽदीनि यानि चास्त्राणि तेऽम्बिके
करपल्लवसङ्गीनि तैरस्मान्रज्ञ सर्व्वतः ॥२७॥

𑒇𑒭𑒱𑒩𑒳𑒫𑒰𑒔 ॥ 𑓒𑓘 ॥

ऋषिरुवाच ॥ २८ ॥

𑒋𑒫𑓀 𑒮𑓂𑒞𑒳𑒞𑒰 𑒮𑒳𑒩𑒻𑒩𑓂𑒠𑓂𑒠𑒱𑒫𑓂𑒨𑒻𑓁 𑒏𑒳𑒮𑒳𑒧𑒻𑒩𑓂𑒢𑓂𑒢𑒢𑓂𑒠𑒢𑒼𑒠𑓂𑒦𑒫𑒻𑓁 ।
𑒁𑒩𑓂𑒔𑓂𑒔𑒱𑒞𑒰 𑒖𑒑𑒞𑒰𑓀 𑒡𑒰𑒞𑓂𑒩𑒲 𑒞𑒟𑒰 𑒑𑒢𑓂𑒡𑒰𑒢𑒳𑒪𑒹𑒣𑒢𑒻𑓁 ||𑓒𑓙||

एवं स्तुता सुरैर्द्दिव्यैः कुसुमैर्न्नन्दनोद्भवैः ।
अर्च्चिता जगतां धात्री तथा गन्धानुलेपनैः ||२९||

𑒦𑒏𑓂𑒞𑓂𑒨𑒰 𑒮𑒧𑒮𑓂𑒞𑒻𑒮𑓂𑒞𑓂𑒩𑒱𑒠𑒬𑒻𑒠𑓂𑒠𑒱𑒫𑓂𑒨𑒻𑒠𑓂𑒡𑒴 𑒣𑒻𑒮𑓂𑒞𑒳 𑒡𑒴𑒣𑒱𑒞𑒰 ।
𑒑𑓂𑒩𑒰𑒯 𑒣𑓂𑒩𑒮𑒰𑒠𑒮𑒳𑒧𑒳𑒐𑒲 𑒮𑒧𑒮𑓂𑒞𑒰𑒢𑓂𑒣𑓂𑒩𑒝𑒞𑒰𑒢𑓂𑒞𑓂𑒮𑒳𑒩𑒰𑒢𑓂 ॥ 𑓓𑓐 ॥

भक्त्या समस्तैस्त्रिदशैद्दिव्यैद्धू पैस्तु धूपिता ।
ग्राह प्रसादसुमुखी समस्तान्प्रणतान्त्सुरान् ॥ ३० ॥

𑒠𑒹𑒫𑓂𑒨𑒳𑒫𑒰𑒔 ॥ 𑓓𑓑॥

देव्युवाच ॥ ३१॥

𑒞𑓂𑒩𑒱𑒨𑒞𑒰𑓀 𑒞𑓂𑒩𑒱𑒠𑒬𑒰𑓁 𑒮𑒩𑓂𑒫𑓂𑒫𑒹 𑒨𑒠𑒮𑓂𑒧𑒞𑓂𑒞𑒼𑓄𑒦𑒱𑒫𑒰𑒘𑓂𑒕𑒱𑒞𑒧𑓂 ।
𑒠𑒠𑒰𑒧𑓂𑒨𑒯𑒧𑒞𑒱𑒣𑓂𑒩𑒲𑒞𑓂𑒨𑒰 𑒮𑓂𑒞𑒫𑒻𑒩𑒹𑒦𑒱𑓁 𑒮𑒳𑒣𑒴𑒖𑒱𑒞𑒰 ||𑓓𑓒||

त्रियतां त्रिदशाः सर्व्वे यदस्मत्तोऽभिवाञ्छितम् ।
ददाम्यहमतिप्रीत्या स्तवैरेभिः सुपूजिता ||३२||

𑒠𑒹𑒫𑒰𑒆𑒔𑒳𑓁 ||𑓓𑓓||

देवाऊचुः ||३३ ||

𑒦𑒑𑒫𑒞𑓂𑒨𑒰 𑒏𑒵𑒞𑓀 𑒮𑒩𑓂𑒫𑓂𑒫𑓀 𑒢 𑒏𑒱𑒘𑓂𑒔𑒱𑒠𑒫𑒬𑒱𑒭𑓂𑒨𑒞𑒹 ।
𑒨𑒠𑒨𑓀 𑒢𑒱𑒯𑒞𑓁 𑒬𑒞𑓂𑒩𑒳𑒩𑒮𑓂𑒧𑒰𑒏𑓀 𑒧𑒯𑒱𑒭𑒰𑒮𑒳𑒩𑓁 ॥𑓓𑓔॥

भगवत्या कृतं सर्व्वं न किञ्चिदवशिष्यते ।
यदयं निहतः शत्रुरस्माकं महिषासुरः ॥३४॥

𑒨𑒠𑒱 𑒔𑒰𑒣𑒱 𑒫𑒩𑒼𑒠𑒹𑒨𑒮𑓂𑒞𑓂𑒫𑒨𑒰𑓄𑒮𑓂𑒧𑒰𑒏𑓀 𑒧𑒯𑒹𑒬𑓂𑒫𑒩𑒱 ।
𑒮𑓀𑒮𑓂𑒧𑒵𑒞𑒰 𑒮𑓀𑒮𑓂𑒧𑒵𑒞𑒰 𑒞𑓂𑒫𑓀 𑒢𑒼 𑒯𑒱𑓀𑒮𑒹𑒟𑒰𑓁 𑒣𑒩𑒧𑒰𑒣𑒠𑓁 ॥ 𑓓𑓕 ॥

यदि चापि वरोदेयस्त्वयाऽस्माकं महेश्वरि ।
संस्मृता संस्मृता त्वं नो हिंसेथाः परमापदः ॥ ३५ ॥

𑒨𑒬𑓂𑒔 𑒧𑒩𑓂𑒞𑓂𑒨𑓁 𑒮𑓂𑒞𑒫𑒻𑒩𑒹𑒦𑒱𑒩𑒞𑓂𑒫𑒰𑓀 𑒮𑓂𑒞𑒼𑒭𑓂𑒨𑒞𑓂𑒨𑒧𑒪𑒰𑒢𑒢𑒹 ।
𑒞𑒮𑓂𑒨 𑒫𑒱𑒞𑓂𑒞𑒩𑓂𑒠𑓂𑒡𑒱𑒫𑒱𑒦𑒫𑒻𑒩𑓂𑒠𑓂𑒡𑒢𑒠𑒰𑒩𑒰𑒠𑒱-𑒮𑒧𑓂𑒣𑒠𑒰𑒧𑓂 ||𑓓𑓖 ||

यश्च मर्त्यः स्तवैरेभिरत्वां स्तोष्यत्यमलानने ।
तस्य वित्तर्द्धिविभवैर्द्धनदारादि-सम्पदाम् ||३६ ||

𑒫𑒵𑒠𑓂𑒡𑒨𑒹𑓄𑒮𑓂𑒧𑒞𑓂𑒣𑓂𑒩𑒮𑒢𑓂𑒢𑒰 𑒞𑓂𑒫𑓀 𑒦𑒫𑒹𑒟𑒰𑓁 𑒮𑒩𑓂𑒫𑓂𑒫𑒠𑒰𑓄𑒧𑓂𑒥𑒱𑒏𑒹 ||𑓓𑓗 ||

वृद्धयेऽस्मत्प्रसन्ना त्वं भवेथाः सर्व्वदाऽम्बिके ||३७ ||

𑒇𑒭𑒱𑒩𑒳𑒫𑒰𑒔 ॥ 𑓓𑓘 ॥

ऋषिरुवाच ॥ ३८ ॥

𑒃𑒞𑒱 𑒣𑓂𑒩𑒮𑒰𑒠𑒱𑒞𑒰 𑒠𑒹𑒫𑒻𑒩𑓂𑒖𑒑𑒞𑒼𑓄𑒩𑓂𑒟𑒹 𑒞𑒟𑒰𑓄𑓄𑒞𑓂𑒧𑒢𑓁 ।
𑒞𑒟𑒹𑒞𑓂𑒨𑒳𑒏𑓂𑒞𑓂𑒫𑒰 𑒦𑒠𑓂𑒩𑒏𑒰𑒪𑒲 𑒥𑒦𑒴𑒫𑒰𑒢𑓂𑒞𑒩𑓂𑒯𑒱𑒞𑒰 𑒢𑒵𑒣 ||𑓓𑓙||

इति प्रसादिता देवैर्जगतोऽर्थे तथाऽऽत्मनः ।
तथेत्युक्त्वा भद्रकाली बभूवान्तर्हिता नृप ||३९||

𑒃𑒞𑓂𑒨𑒹𑒞𑒞𑓂𑒏𑒟𑒱𑒞𑓀 𑒦𑓂𑒩𑒴𑒣 𑒮𑒧𑓂𑒦𑒴𑒞𑒰 𑒮𑒰 𑒨𑒟𑒰 𑒣𑒳𑒩𑒰 ।
𑒠𑒹𑒫𑒲 𑒠𑒹𑒫𑒬𑒩𑒲𑒩𑒹𑒦𑓂𑒨𑒼 𑒖𑒑𑒞𑓂𑒞𑓂𑒩𑒨𑒯𑒱𑒞𑒻𑒭𑒱𑒝𑒲 ॥𑓔𑓐॥

इत्येतत्कथितं भ्रूप सम्भूता सा यथा पुरा ।
देवी देवशरीरेभ्यो जगत्त्रयहितैषिणी ॥४०॥

𑒣𑒳𑒢𑒬𑓂𑒔 𑒑𑒾𑒩𑒲 𑒠𑒹𑒯𑒰 𑒮𑒰 𑒮𑒧𑒳𑒠𑓂𑒦𑒴𑒞𑒰 𑒨𑒟𑒰𑓄𑒦𑒫𑒞𑓂 ।
𑒥𑒡𑒰𑒨 𑒠𑒳𑒭𑓂𑒙𑒠𑒻𑒞𑓂𑒨𑒰𑒢𑒰𑓀 𑒞𑒟𑒰 𑒬𑒳𑒧𑓂𑒦𑒢𑒱𑒬𑒳𑒧𑓂𑒦𑒨𑒼𑓁 ॥𑓔𑓑॥

पुनश्च गौरी देहा सा समुद्भूता यथाऽभवत् ।
बधाय दुष्टदैत्यानां तथा शुम्भनिशुम्भयोः ॥४१॥

𑒩𑒏𑓂𑒭𑒝𑒰𑒨 𑒔 𑒪𑒼𑒏𑒰𑒢𑒰𑓀 𑒠𑒹𑒫𑒰𑒢𑒰𑒧𑒳𑒣𑒏𑒰𑒩𑒱𑒝𑒲 ।
𑒞𑒔𑓂𑒕𑒵𑒝𑒳𑒭𑓂𑒫 𑒧𑒨𑒰𑒐𑓂𑒨𑒰𑒞𑓀 𑒨𑒟𑒰𑒫𑒞𑓂𑒏𑒟𑒨𑒰𑒧𑒱 𑒞𑒹 ॥𑓔𑓒॥

रक्षणाय च लोकानां देवानामुपकारिणी ।
तच्छृणुष्व मयाख्यातं यथावत्कथयामि ते ॥४२॥

𑒃𑒞𑒱 𑒬𑓂𑒩𑒲 𑒧𑒰𑒩𑓂𑒏𑓂𑒏𑒝𑓂𑒛𑒹𑒨𑒣𑒳𑒩𑒰𑒝𑒹 𑒮𑒰𑒫𑒩𑒱𑒝𑒏𑒹 𑒧𑒢𑓂𑒫𑒢𑓂𑒞𑒩𑒹 𑒠𑒹𑒫𑒲𑒧𑒰𑒯𑒰𑒞𑓂𑒧𑓂𑒨𑒹 𑒬𑒏𑓂𑒩𑒰𑒠𑒱𑒮𑓂𑒞𑒳𑒞𑒱𑓁 ॥ 𑓔॥

इति श्री मार्क्कण्डेयपुराणे सावरिणके मन्वन्तरे देवीमाहात्म्ये शक्रादिस्तुतिः ॥ ४॥